Η Μεγάλη βδομάδα του Νίκου Γκάτσου

Μέρες Επιταφίου: 

Μεγάλη Δευτέρα

Μεγάλη Τρίτη

Μεγάλη Τετάρτη

Μεγάλη Πέμπτη

Μεγάλη Παρασκευή

Παρασκευή μεγάλη

Μέγα Σάββατο

Μια θέση στον ήλιο

  

Στου κόσμου τη φρίκη 

τσακάλια και λύκοι 

ξεδιάντροπο στήσαν χορό 

κι εγώ δίχως φίλο 

μια θέση στον ήλιο 

μια θέση στον ήλιο ζητώ.  

Σκοτεινά τ’ ουρανού τα μπαλκόνια 

σκοτεινοί κι οι ανθρώποι στη γη 

Πού θα βρούμε καρδιά μου συμπόνια 

πού θα βρούμε καρδιά μου στοργή. 

Στου κόσμου τη γύμνια 

ξυπνήσαν τ’ αγρίμια 

κι' αρχίσαν κυνήγι κρυφό 

κι' εγώ έρμο φύλλο 

μια θέση στον ήλιο 

μια θέση ζωής σου ζητώ. 

Νίκος Γκάτσος, Μια θέση στον ήλιο

Photo at lookslikefilm by Tori Scodje photography

Αθήνα με ουρά (Μάρτιος - Απρίλιος)

• 
  

Από την Κυριακή 3-03-24, και κάθε Κυριακή 10-11 το πρωί, στον ραδιοφωνικό σταθμό 9,84, στους 98,3 FM, η Τασούλα Επτακοίλη* παρουσιάζει την φιλοζωική εκπομπή Αθήνα με ουρά.

• Στις 3 Μαρτίου 2024, Dog's Voice και Έλενα Δέδε : https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-03-03-2024/
• Στις 10 Μαρτίου 2024, SCARS και Μάρθα Αθανασίου: https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-10-03-2024/ 
• Στις 17 Μαρτίου 2024, Αρχέλων και Δάφνη Μαυρογιώργου: https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-17-03-2024/ 
• Στις 24 Μαρτίου 2024, Πάνος Βαλαβάνης, συγγραφέας του βιβλίου "Σκύλοι από τους αρχαίους χρόνους", εκδόσεις Πρώτη ύλη: https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-24-03-2024  
• Στις 31 Μαρτίου 2024, Stray.Gr: https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-31-03-2024

• Στις 7 Απριλίου 2024, Χρήστος Καραγιάννης: https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-07-04-2024  
• Στις 14 Απριλίου 2024, Γιώργος Σαρελάκος, πρόεδρος της Aegean Rebreath, για τα πλαστικά στη θάλασσα: https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-14-04-2024 
• Στις 21 Απριλίου 2024, Ελένη Ηλιοπούλου (Fb): https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-21-04-2024/ 
• Στις 28 Απριλίου 2024, Θανάσης Χελιώτης (Fb) για τον Μένιο και άλλα ιπποειδη του ΕΣΠΙ: https://m.mixcloud.com/ΑΘΗΝΑ984/αθήνα-με-ουρά-28-04-2024/ 

*google, Fb, kathimerini, podcast-me-oyra

When Marine Parks Close, Whales and Dolphins Face Uncertain Future

Marine sanctuaries are a critical yet costly solution.

Άρθρο της Jessica Scott-Reid στην ιστοσελίδα Sentient, στις 18/04/24, για το αβέβαιο μέλλον των  δελφινιών που προέρχονται από τα δελφινάρια που κλείνουν 

The 38-acre oceanarium known as the Miami Seaquarium has been ordered to close. Last month, after a series of federal inspections found the facility in disrepair, and the welfare of its animals in jeopardy, the decades-old entertainment center had its lease terminated by the Miami-Dade County mayor’s office. Meanwhile, north of the border, headlines suggest a similar fate for Canada’s Marineland. While much of the public has shown greater disdain for keeping marine animals in captivity, a new conversation is beginning to emerge. Researchers and advocates are now grappling with what will happen to all the captive whales, dolphins and other animals if these facilities close. 

For the vast majority of marine animals born in captivity and dependent on people for survival, returning to the wild is not an option (save for some fish). So, where can they go? In conversations with five experts, the one clear answer to emerge is that there does not appear to be one answer. This is because, as ecologist and science writer Spencer Roberts tells Sentient, each animal is unique, as is their current status and future needs. “Treatment for animals in derelict aquaria like Seaquarium and Marineland is delicate and complex,” he says. “It truly has to be approached on a case-by-case basis.”

However, there does appear to be some general consensus on what might be the best-case, worst-case and most realistic scenarios. But the very worst case scenario for all of these captive whales, dolphins and other animals, would be mass euthanasia — on this our experts agreed. 

The best option for captive animals in need of new homes, according to most of our sources, is for animals to be relocated to sanctuaries that will allow them to safely live in their natural environments, while still receiving necessary care from humans. 

At the moment, there exists one such place for beluga whales, off the coast of Iceland in Klettsvik Bay. Two belugas, Little White and Little Grey, who were captured off the coast of Russia before being sent to a park in China, now live in a tank on land at the facility. They are currently working to build up the health and stamina needed to live in the sanctuary bay after so many years in tanks, following an unsuccessful attempt to return them to the water last year. 

For dolphins, one sanctuary is currently developed by the Baltimore-based National Aquarium, to be located in the Caribbean, and another whale sanctuary is being developed off the coast of eastern Canada. “We at the Whale Sanctuary Project are preparing a sanctuary for belugas and orcas in Nova Scotia,” explains Dr. Lori Marino, founder and president of the project. She adds that her team has “expressed our interest in some of the Marineland Canada belugas over the years. We would be able to welcome several of them.” Marineland, for its part, denies the rumors of an imminent closure. 

Marino, who is also a neuroscientist specializing in animal behavior, sees the general transfer of captive cetaceans to sanctuaries as a two-step process. “First is a complete health assessment of all the whales, and then veterinary intervention to get the whales as healthy as possible while learning behaviors that they need to perform to be transferred,” she says. “Second, they would go to coastal sanctuaries to live out their lives.” But as Marino recognizes, “This means that we need many more sanctuaries than we currently have.” There are an estimated 350 or more whales in captivity worldwide, over 3000 dolphins, and many other animals such as sea lions and walruses. The reality is that sanctuaries cost money — millions of dollars, in fact — to create and maintain. 

The Whale Sanctuary in Nova Scotia is funded by private donors, but Camille Labchuk, executive director of Canadian animal law organization Animal Justice, tells Sentient that government funding should help support captive animals in need of new homes. “Placing dozens of marine mammals and hundreds of land mammals and birds is a massive task,” she says, “and we believe governments should step in to play a role and help come up with solutions.”That means, as Labchuk told The Globe and Mail last year, “governments should step in to fund and expedite seaside sanctuaries, and force places like Marineland to help pick up the tab through reparations for the decades of harm they have caused to these smart and sensitive animals.”

Sanctuaries also take time to develop – lots of it. The Whale Sanctuary Project has been in the works for at least seven years, and is still not up and running. Originally slated for operations to begin by 2023, the sanctuary has no official opening date. 

Many sanctuaries have been proposed by various charities, but persistent environmental, political and financial challenges have proved those as unviable, at least in the near future,” says Phil Demers, a former trainer at Marineland, turned whistleblower. “More and more animals are needing help and fewer places are capable of offering it,” Demers adds. 

While moving thousands of animals to newly built sea-based sanctuaries seems like a far off endeavor, the next best option, explains Roberts via X (formerly known as Twitter), may be to have facilities like the Miami Seaquarium renovated to transition to a sanctuary model. 

Sanctuaries prioritize the needs and wellbeing of animals over the desires of a paying public. For example, according to non-profit advocacy group Dolphin Project, at sanctuaries “every attempt is made to make the dolphins’ lives as natural and independent as possible,” which includes not allowing visitors (permitting for educational purposes only) to interact with the animals, nor requiring animals to perform. “It is a place where the dolphins’ needs are met with no strings attached,” it states online, and “makes educational material available to the public about the wrongs of capturing, confining, breeding, and exploiting dolphins in shows and various interaction programs. 

”Since there aren’t enough operational sanctuaries to house the marine animals who may come from closing entertainment parks in the future, transitioning existing facilities into sanctuaries could be a way to fill the gap. But this would be a pretty massive undertaking, requiring extensive changes to both infrastructures and staffing. Once again, this takes time and money — a luxury that the animals at the Miami Seaquarium and perhaps Marineland don’t have. 

Veterinarian Dr. Crystal Heath, who is also executive director of non-profit vet advocacy group Our Honor, says a more realistic solution for captive marine animals might be to place them at institutions accredited by the Association of Zoos and Aquariums. AZA accreditation “recognizes institutions that meet the highest professional standards for animal welfare, scientific education and staff training,” states the organization online. 

The Miami Seaquarium is not AZA accredited, along with most existing parks. “Less than ten percent of the 2,800 wildlife exhibitors licensed by the United States Department of Agriculture under the Animal Welfare Act meet the more comprehensive standards of AZA accreditation, as per their website,” says Heath. (AZA facilities do still participate in breeding and selling animals, euthanizing “overstock” animals, and holding animals captive for their entire lives.) 

Sending marine animals to a kind of transitional facility if there’s not enough room at a sanctuary sounds like a promising solution, but the transition process could take years, if it happens at all. So while it sounds like a good idea, says Phil Demers, who is now an advocate for ending parks like Marineland or Seaquarium, this scenario could end up recreating sea park conditions. The bottom line, Demers explains, “we have a perpetual problem until something drastically changes. 

”For now, a number of researchers and advocates are also working to ban marine entertainment parks outright. And they’ve had some success. The Canadian government has already enacted a ban against imports of whales, dolphins and porpoises, along with breeding within the country — an effort spearheaded by Animal Justice. Several other countries have also implemented bans or strict regulations on whale and dolphin captivity, including the UK, India, Switzerland, South Korea and France. 

Ultimately, as marine parks continue to fall out of public favor across much of North America, more of these entertainment spots will shutter, either now or at some point in the future. The question of what to do with all of the captive animals will have to be answered, even as costs and challenges remain. 

Πηγή: https://sentientmedia.org/marine-parks-close-whales-dolphins/

Photo

Καταχωρήθηκε

Βίγκαν κεφτεδάκια

Στο μικρό μου πολυκαιρισμένο τεφτεράκι με τις συνταγές, διαβάζω: σκόρδο, κρεμμύδι, μαϊντανό, αλάτι, πιπέρι και δυόσμο, τριμμένες φρυγανιές και (προαιρετικά) 1 αυγό. Προσθέτω λίγο λάδι, ζυμώνω, πλάθω και αλευρώνω. Κάπως έτσι, σκέτη ή και "παντρεμένη" με λάδι, κρεμμύδι και κάπαρη, στα παλιά νοικοκυριά, η φάβα της προηγούμενης μέρας γινόταν καινούργιο φαϊ. Δική μου τροποποίηση το κύμινο και οι νιφάδες βρώμης, αντί για φρυγανιές (και το αυγό παραλείπεται). Δόσεις δεν έχω γράψει στο τεφτεράκι μου, γιατί δεν ξέρουμε ακριβώς πόση φάβα περίσσεψε (και γιατί, γενικώς, δεν τα πάω και τόσο καλά με τις δόσεις)! Σε μια κούπα βρασμένης φάβας πάντως, αντιστοιχούν περίπου 4 τριμμένες φρυγανιές (δείτε αναλυτικά εδώ). 

Όπου η συνταγή λέει φάβα, μπορείς να βάλεις φακές ή φασόλια ή ρεβύθια βρασμένα, που περίσσεψαν από την προηγούμενη μέρα. Κι αν δεν έχεις κάτι απ' όλα αυτά, μπορείς να ενσωματώσεις τριμμένο κολοκύθι, ντομάτα, καρότο και ψιλοκομμένη πιπεριά σε μια βάση βρασμένης πατάτας πουρέ (στην οποία βάση μπορεί επίσης, ωραιότατα, να ενσωματωθεί και ο κιμάς σόγιας -αν και τα μπιφτέκια σόγιας γίνονται και χωρίς πουρέ). Τα φρέσκα μυρωδικά μπορούν επισης να αντικατασταθούν με έτοιμο μίγμα, από αυτά που κυκλοφορούν αποξηραμένα, σε μορφή σκόνης. Ρίγανη, θυμάρι και κάποιο μίγμα για ψητά σε σκόνη ταιριάζουν επίσης, ανάλογα με το ιδιαίτερο γούστο του καθενός. 

Για τους κεφτέδες με όσπρια και λαχανικά υπάρχουν πάρα πολλές συνταγές με διάφορους συνδιασμούς συστατικών,  χρωμάτων και αρωμάτων. Στους VEGAN TIMES βρήκα δύο συνταγές (οσπρίων και λαχανικών) και μερικά μυστικά. Ένα από τα μυστικά είναι το αλεύρωμα με καλαμποκάλευρο που δίνει μια πολύ ωραία τραγανή κρούστα. Ένα δεύτερο είναι ο λιναρόσπορος: αν τον αναμείξεις με νερό και τον αφήσεις λίγα λεπτά, αποκτά μια κολλώδη υφή και λειτουργεί ως συνδετικό υλικό και υποκατάστατο αυγού (δυόμιση κουταλιές της σούπας λιναρόσπορος χτυπημένος στο multi με τρεις κουταλιές της σούπας ζεστό νερό υποκαθιστά ένα αυγό). Το τρίτο μυστικό είναι τα καρύδια (για τα οποία νόμιζα ότι είχα κάνει μεγάλη ανακάλυψη, όταν τα πρόσθεσα με δική μου πρωτοβουλία σε κιμά σόγιας και είδα ότι η γεύση απογειώνεται)! * 

Από τα ανατολίτικα φαλάφελ (με ή χωρίς σάλτσα ταχινιού),  όπου τα ρεβύθια μουσκευονται αποβραδίς και πολτοποιούνται χωρίς να βράσουν, μέχρι τα αιγαιοπελαγίτικα μπιφτέκια φάβας, όλα τα όσπρια και όλα τα ζαρζαβατικά μπορούν να μετατραπούν σε πολύχρωμα, γευστικότατα, χορτοφαγικά κεφτεδάκια. 

Όλη η ιστορία της επιτυχίας με τα φυτικά κεφτεδάκια έχει να κάνει με την καλή συνεκτικότητα (για να μην "σκορπάνε" στο τηγάνι). Το πρώτο που βοηθάει πολύ σε αυτό είναι ότι, τα υλικά πρέπει να μείνουν στο ψυγείο τουλάχιστον μία ώρα από την στιγμή που θα αναμιχθούν. Αν μάλιστα ετοιμάσεις το μίγμα αποβραδίς και πλάσεις τα κεφτεδάκια την επόμενη μέρα, το αποτέλεσμα είναι ακόμη καλύτερο. Τα παραπανίσια υγρά "συμμαζεύονται" με τριμμένη φρυγανιά, αλεύρι, σιμιγδάλι η νιφάδες βρώμης. Πολλοί χρησιμοποιούν τρίμματα ψωμιού. Έχω παρατηρήσει επίσης ότι, βοηθάει να αφήσεις για λίγο τα αλευρωμένα μπαλάκια στην άκρη, πριν τα τηγανίσεις ή ψήσεις. 

Οι βίγκαν κεφτέδες ταιριάζουν πολύ με λιβανέζικο ταμπουλέ, αλλά και με τζατζίκι αβοκάντο, βίγκαν μαγιονέζα και μια (ψευτο)ρώσικη σαλάτα που περιέχει κομματάκια πατάτας, καρότο, κάπαρη, αγγούρι με ξύδι ή μικρά κομματάκια τουρσί, σε μια βάση από ταχίνι δουλεμένο με λεμόνι και νερό.  Για κρασομεζέ (ή ουζομεζέ) δοκιμάστε επίσης ελιές τηγανητές (από την Βαγγελιώ Κασσαπάκη) στο cretangastronomy (Fb) !

Ωραιότατοι ρεβυθοκεφτέδες κυκλοφορούν πολλοί στο διαδίκτυο. Με μια αναζήτηση, τους βρίσκεις σχεδόν παντού, και στις χορτοφαγικές συνταγές της Αργυρώς (η οποία Αργυρώ (βλέπω τώρα) προτείνει 1 ολόκληρο φλυτζάνι τριμμένη καρυδόψιχα σε δυόμιση φλυτζάνια βρασμένα ρεβύθια).

Μια εκδοχή για κεφτέδες σόγιας, βήμα βήμα αναλυτικά παρουσιάζει και ο συμπαθέστατος παλαιοημερολογίτης Παρθένιος Βεζυρέας (Fb) στο κανάλι του στο YouTube, ενώ συνταγή για κεφτέδες από κουνουπίδι μπορείτε να δείτε και στο κανάλι του LIVE KITCHEN (όπου, για βίγκαν εκδοχή, το αυγό αντικαθίσταται με λιναρόσπορο και προσθέτουμε φυτικό τυρί).

Εννοείται πως οποιοδήποτε μίγμα γίνεται κεφτέδες, μπορεί να γίνει επίσης μπιφτέκια (στο τηγάνι, ή στο φούρνο) και επίσης ρολό. Οι συνδυασμοί είναι πάμπολλοι, ό,τι αγαπάει ο καθένας και ό,τι θυμάται. Εγώ θυμάμαι το ρολό με κρεμμύδι και μαϊντανό στο φούρνο, τυλιγμένο με βραστά αυγά στη μέση. Αντικαθιστώντας τα αυγά με βρασμένα καρότα, γίνεται επίσης πολύ θεαματικό στη διατομή του. 

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί η νηστεία θεωρείται "στέρηση", ίσως γιατί πιστεύω πως η "Cusina Povera" ή αλλιώς "κουζίνα των φτωχών" δεν είναι απλώς οικονομία, αλλά μια φιλοσοφία ζωής που μπορεί να προσφέρει, όλες τις ημέρες του χρόνου,  ένα πολύ πλούσιο, υγιεινό, χορταστικό και γευστικότατο φαγάκι με αγάπη και φαντασία (και αφήστε τις εξυπνάδες εσείς που τρώτε κρέας, δεν πονάνε τα φυτά)!

Photo1: η πρώτη σελίδα από το τεφτεράκι μου κι' ένα ρητό γιορτής 

Photo2

*Τώρα τελευταία έχω ενθουσιαστεί με τα καρύδια και νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν αισθάνομαι να λείπει καθόλου από τα μακαρόνια το τυρί, αυτό το εξαρτησιογόνο που συχνά δυσκολεύει πολλούς  vegetarian να γίνουν vegan. Δοκιμάστε σάλτσα για μακαρόνια με μπρόκολο, σκόρδο και καρύδια, να δείτε τι εννοώ 

Vegan μαμαδίστικο, κοκκινιστό και πεντανόστιμο σαν στιφάδο

 

Για 2 άτομα χρειάζομαι: 

Μισό πακέτο των 400 γραμμαρίων σόγια κεμπάπ 

1 φλυτζανάκι του καφέ σάλτσα σόγιας 

1 κουταλάκι του γλυκού μπαχαρικά για κοτόπουλο Λωξάνδρα 

Λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό (περίπου όσο 2 φλυτζανάκια του καφέ) 

3 φύλλα δάφνη 

Λίγη τριμμένη ρίγανη 

1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη 

Μισό κουταλάκι του γλυκού κανέλλα 

1 πολύ μεγάλο κρεμμύδι χοντροκομμένο ή 2 μέτρια 

3 - 4 μεγαλούτσικες σκελίδες σκόρδο 

1 κουταλιά της σούπας απαλή μουστάρδα 

1 κουταλιά της σούπας μηλόξυδο ή κόκκινο κρασί

2 κουταλιές της σούπας νιφάδες η πίτουρο βρώμης 

Μισό φλιτζάνι του τσαγιού χοντροκομμένα καρύδια 

Λίγη κάπαρη* ή μερικά κομματάκια λαχανικά τουρσί (ό,τι έχω) 

Λίγο πιπέρι. Δεν χρειάζεται αλάτι. 

1 κουταλιά της σούπας λιναρόσπορο 

1 ποτήρι του κρασιού ελαιόλαδο 

1 κουταλιά της σούπας ντομάτα πελτέ 

Βράζω την σόγια για περίπου 10 λεπτά, την σουρώνω, την στίβω, την ανακατεύω με την σάλτσα σόγιας και την μουστάρδα, και την αφήνω στην άκρη. 

Με λίγο από το λάδι, μαραίνω στην κατσαρόλα τον μαϊντανό, το κρεμμύδι, το σκόρδο και την δάφνη. 

Μόλις μαραθούν, προσθέτω την σόγια και ανακατεύω για 2 λεπτά για να μην κολλησει. Σε ένα ποτήρι νερό, διαλύω τον πελτέ και τον ρίχνω στην κατσαρόλα. Προσθέτω την ζάχαρη, την κανέλλα, τα μπαχαρικά, την ρίγανη, τον λιναρόσπορο και το υπόλοιπο λάδι, και βράζω για ακόμα λίγα λεπτά, μέχρι να σχηματιστεί μια πυκνή σάλτσα. Προς το τέλος, προσθέτω τα καρύδια, την βρώμη και την κάπαρη ή τα κομματάκια τουρσί, ανακατεύω, και σβήνω με κόκκινο κρασί ή ξύδι. 

Σβήνω τη φωτιά και αφήνω το φαγητό με σκεπασμένη την κατσαρόλα λίγη ώρα να "μελώσει".

Σερβίρω με πουρέ ή ρύζι, ή σκέτο με σαλάτα και πιτάκια ή ψωμί ή φρυγανιές. 

ΥΓ. Την συνταγή την σκέφτηκα και την "εκτέλεσα" μόνη μου, αλλά υπάρχουν πολλές παραπλήσιες. Τις δόσεις τις αναλογίστηκα εκ των υστέρων, καθώς τα υλικά μπήκαν εκείνη τη στιγμή (ως συνήθως" με το μάτι"). Η φωτογραφία είναι ενδεικτική. 

*ligi-kappari-ola-ta-nostimizei

Ένας ανθρωπολόγος στον Άρη

 

"An Anthropologist on Mars": δοκίμιο από το ομότιτλο βιβλίο του Βρετανού νευρολόγου Oliver Sacks, που περιγράφει την συνάντηση του με την Temple Grandin, το 1993. Ο τίτλος προέρχεται από μια δική της φράση, την οποία χρησιμοποιεί συχνά για να περιγράψει το πώς αισθάνεται όταν πραγματοποιεί κοινωνικές συναναστροφές.  

Το δοκίμιο υπάρχει στο διαδίκτυο ολόκληρο, δημοσιευμένο εδώ: https://www.newyorker.com/magazine/1993/12/27/anthropologist-mars, από όπου και η φωτογραφία.